Прайшло пяць год з тых выбараў у жніўні 2020 года, якія дали пачатак буйным рэвалюцыйным працэсам ў Беларусі. Пісьменнік, кіраўнік фонду «Belarus 2020» Севярын Квяткоўскі перакананы, што 2020 год — вяршыня развіцця грамадства і пачатак …
Марыя Мартысевіч, якая нарадзілася ў Мінску ў 1982 годзе, з’яўляецца адным з самых вядомых галасоў сучаснай беларускай паэзіі. Яна апублікавала некалькі кніг і атрымала шматлікія ўзнагароды, у тым ліку за сваю журналісцкую працу і пераклады …
Таццяна Нядбай — беларуская паэтка і перакладчыца, нарадзілася ў Полацку ў 1982 годзе. У 2014 годзе яна дэбютавала са зборнікам паэзіі «Сірэны спяваюць джаз», за які атрымала прэмію імя Максіма Багдановіча. Прыхільнасць да правоў чалавека …
Раман «Час пустазелля» Ганны Янкуты, прысвечаны асэнсаванню падзей 2020-2022 гадоў, заняў другое месца літаратурнай прэміі імя Гедройця. Аўтар дekoder’а Дзяніс Марціновіч паразмаўляў з Ганнай пра яе «жыццё на валізках», адарванасць ад Беларусі, фінансавае выжыванне, надзею і перспектывы беларускай літаратуры.
Новая сцяна сёння падзяляе Беларусь — паміж тымі, хто вымушаны быў з’ехаць і тымі, хто застаўся ў краіне. Але тады як для іх можа паўстаць агульная будучыня? Пра гэта піша Ганна Янкута ў сваім эсэ для для праекта «Беларусь — Зазірнуць у будучыню».
Лявон Вольскі ў эміграцыі выпусціў альбом Emihranty, з якім едзе ў тур па беларускаму замежжу. Паразмаўлялі з музыкам пра яго (не)жаданне эміграваць, стаўленне да пераезду і перспектывы айчыннай культуры «тут» і «там».
Гэтае эсэ пісьменніцы Святланы Курс — адначасова і аб гісторыі, і аб будучыні Беларусі. Яно ўздымае пытанне аб тым, як беларусы змогуць захаваць сваю ідэнтычнасць і, праз яе, сваю будучыню як народа. Асабліва ў час, калі Расея вядзе захопніцкую вайну супраць Украіны, а беларусаў хоча з дапамогай рэжыма «перавучыць» на рускіх.
Беларусь і яе будучыня нібы хаваюцца ў тумане, піша ў сваім эсэ Аляксей Талстоў. Каб разгледзець будучыню, трэба кінуць позірк у мінулае. Зірнуць на ўсё старое крытычна, перафармуляваць прыярытэты і сапраўды сустрэць адно аднаго, як у 2020-м.
Дзесяць год фатограф Сяргей Лескець шукаў ў роднай Беларусі знахарак і траўніц, якія з'яўляюцца носьбітамі таемнай традыцыі лекаваць словам, шэптам. Яна яшчэ сустракаецца ў вёсках, але хутка знікае. Вынік падарожжа — фотапраект «Шэпт»
Зараз усё выглядае чарговым тэрорам, зачысткай ўсяго беларускага… Але будучыня ў Беларусі ёсьць, яна моцная, адважная і, галоўнае, вопытная, яе не падманеш чарговым прэзыдэнтам, лічыць Сяргей Календа. Галоўнае, даць народу абіраць жыццё і ўладу.